niedziela, 2 lutego 2014

2 luty - Słowiańskie Święto Peruna - Święto Ognia

Od zimowego przesilenia dzień jest coraz dłuższy. Teraz zima spotyka się z wiosną.
Wychodzimy w tym dniu na miejsce obrzędowe i przyzywamy Bogów, czcimy ich i wspominamy Przodków.

Święto nazywane również Gromnicą. W ten dzień, wieczorem zapala się świece, z prośbą o odpędzenie z domostw złego, i żeby Perun oszczędził ten dom, bo w nim ognia jest dostatek.



Gromnica - co to słowo oznacza?

"Grom, czyli ogromny – wielki, groźny, wygrażający, budzący grozę, pogrom – klęska, grzmiący (gromiący) – czyniący wrzawę, gniewny. Stąd ogień gromadny (grumadki) – ogień rozpalany pierwotnie od płonących drew zapalonych gromem, z miejsca uświęconego uderzeniem pioruna oraz gromnica – świeca chroniąca przed uderzeniem gromu." - ("Mitologia Słowian - Księga Tura" Cz.Białczyński)

Święto Peruna - tzw. Gromnice, to pierwsze przedwiosenne święto.

Perun po długiej przerwie z trzaskiem spadnie w łono Matki Ziemi, czyniąc je płodnym i gotowym do przyjęcia i wydania życia...

Sławimy go i zaczynamy przyzywać. Bo kiedy pojawi się on - Gromowładny - wraz z nim nadejdzie także utęskniona wiosna, rozkuwając świat z lodowych kajdan...



Od zimowego przesilenia dzień jest coraz dłuższy. Teraz zima spotyka się z wiosną. Po długich i mroźnych dniach zaczynamy tęsknić za ciepłymi, pachnącymi wiosną chwilami. A więc prosimy m.in. Pogodę (ta, co przynosi Wiodro ) o więcej promieni Słońca.
Wychodzimy w tym dniu na miejsce obrzędowe i przyzywamy Bogów, czcimy ich i wspominamy Przodków.
Święto nazywane również Gromnicą. W ten dzień, wieczorem zapala się świece, z prośbą o odpędzenie z domostw złego, i żeby Perun oszczędził ten dom, bo w nim ognia jest dostatek.

Gromnice (02. luty) to w słowiańskim roku obrzędowym pierwsze przedwiosenne święta. Święta te poświęcone były Perunowi - starosłowiańskiemu bóstwu, związanemu z pogodą i urodzajem. Ludzie prosili Peruna o urodzaj, najpewniej też - podczas Gromnic właśnie - o nadejście wiosny. Zapalano obrzędową świecę [gromnica to świeca poświęcona Gromowładnemu - J.K.] która miała chronić przed niełaską i uderzeniem pioruna. W późniejszym czasie Gromnice przeniknęły również do kalendarza chrześcijańskiego, gdzie mają dość niejasny charakter.



Pierwotnie były to dłuższe święta, podczas których w lutej zimie - w miesiącu lutym - schodzono się w towarzystwie przyjaciół i rodziny z osady i zagrzewano się duchowymi świętami i zabawą. Dzisiaj znamy te obchody pod zmienionym, późniejszym mianem zapustów/karnawału. Zachowały się też nieodłączne maski (pierwotnie obrzędowe).



W ten dzień



W ten dzień, jak co roku znów przed Tobą staję
Bez lęku a z dumą wyrytą na twarzy
Tobie pokłony i szacunek należny oddaję
Oraz przyrzeczenie: Stać na Twojej straży

W ten dzień, jak co roku ofiarę Ci składam
Jak moi przodkowie tak samo czynili
Odświętne szaty na siebie zakładam
A symbol Twej władzy wieszam na swej szyi.

W ten dzień, jak co roku świece Tobie palę
By Twa światłość dawała mi ogromu siły
I byś mój dom oszczędził szukając wytrwale
Domów, w których zawisł na ścianie trup zgniły.

W ten dzień, jak co roku pod Twoją obronę
Oddaję swój dobytek, oddaje swe życie
Oddaję Tobie cześć w każdą świata stronę
Prosząc byś opuścił już niebios ukrycie

I pokazał światu znów swoją potęgę
Byś wstrząsając ziemią ruszył z posad głazy
Byś rzucił z Weli swą świetlistą wstęgę
Malując nią wśród chmur przepiękne obrazy.

Do Ciebie, w ten dzień, w Twoje pierwsze święto
Wznoszę swój głos, swe z ziemi wołanie!
Duszę mam spokojną a twarz uśmiechniętą
Dostałem odpowiedź: Wasz czas z martwych wstanie.

                                              Masław znad Warty




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz